نماز

سرهنگ  مختار درخشان معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی استان اصفهان در خصوص عواقب ترک کردن و سبک شمردن نماز می نویسد نماز از مهم ترین واجبات و عبادات است هیچ فریضه ای درفضیلت و ارزش، با آن برابری نمی کند. نماز را باید سرود توحید و یکتاپرستی، سرود حفظ شخصیت انسان، سرود پاکی و فضیلت و سرود صلح و صفا با همه ی بندگان نیکوکار خدا نامید.

یاد خدا اجتناب از گناه و کاهش انحرافات اخلاقی، رفع حوائج و گرفتاری های دنیا و آخرت، رهایی از مشکلات، کاهش اضطراب، درمان حواس پرتی، نظافت و بهداشت، انضباط و وقت شناسی  را می توان گوشه ای از اسرار نماز دانست. درکنار این برکات سبک شمردن و ترک نماز، کوتاهی درمهم ترین دستورالهی و انجام ندادن بزرگترین وظیفه و برنامه زندگی است و این مساوی با ناشکری، ناسپاسی و کفران نعمت های الهی و برداشتن عمود و ستون دین محسوب می شود چرا که نماز پایه و ستون اصلی دین اسلام است

عواقب ترک نماز

نماز رابطه انسان با خداست و مایه صفاى روح و پاکى دل و پیدایش روح تقوا و تربیت انسان و پرهیز از گناهان و مهم ترین عباداتی است که طبق روایات اگر قبول درگاه خدا شود عبادات دیگر نیز قبول خواهد شد و اگر قبول نگردد اعمال دیگر نیز قبول نخواهد شد.

ترک نماز از بزرگترین گناهان کبیره محسوب مى ‏شود. کسی که نماز را ترک کند برکت از روزی و زندگی اش می رود، دعایش مستجاب نمی شود، قبرش تنگ و تاریک می گردد و در روز قیامت، حساب سختی در انتظار او خواهد بود.

برخی از آثار ترک نماز 

ترک نماز و یاد خدا

سوره طه آیه 124

وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَى

«دوری از نماز زندگی را بر انسان سخت و تنگ می کند»

وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَى     طه (124)

و هر که از یاد من روی گردانَد حتماً برای او زندگی تنگی خواهد بود؛ و در روز قیامت او را نابینا محشور می کنیم.

 خداوند به موسی (ع) در خلال مناجاتش با او فرمود: «ای موسی، در هیچ حال مرا فراموش نکن و به مال و داراییِ فراوان شاد مشو؛ زیرا از یاد بردن من دل ها را سخت می کند و همراه ثروت زیاد، گناه نیز زیاد است.»(کافی، ج 8، ص 45) راستی چه رابطه ای بین دوری از نماز و ذکر خدا و سخت و تنگ شدن زندگی وجود دارد؟ مرحوم علامة طباطبایی به زیبایی این سئوال را پاسخ گفته اند: «زیرا هر کس پروردگار خود را فراموش کند و به یاد او نباشد راهی برایش نمی ماند، جز این که به دنیا توجه کامل کند و آن را مطلوب و هدف خویش قرار دهد و برای به دست آوردن آن بکوشد و تمام همّ و غَمش را صرف درست کردن